Ĝi konsistas el "vortoj", tiu estas unu aŭ pluraj signoj (ne nur de literoj sed ankaŭ ciferoj, frazosignoj, ideogramoj ktp.), kiuj estas
disigataj de aliaj tekstopartoj per interspacoj.
Sie besteht aus "Wörtern", das sind ein oder mehrere Zeichen (nicht nur von Buchstaben sondern auch Ziffern, Satzzeichen, Ideogramme usw.), die von anderen Textteilen durch Zwischenraumzeichen
getrennt sind.
Atentu, skribmaniero gravas:
Achtung, es kommt auf die Schreibweise an:
La programlingvo E uzas la 7 'konatajn' vortojn
Die Programmiersprache E benutzt die 7 'ihr bekannten' Wörter
Ĉiuj aliaj vortoj estas 'nekonataj' vortoj. Ili ne havas funkcion kaj povas servi kiel klarigoj.
alle anderen Wörter sind 'unbekannte' Wörter. Diese haben keine Funktion und können als Erläuterungen benutzt werden.
Por uzi fontotekston skribita en E oni bezonas kompililon (ĝi nomiĝas `e´), kiu tradukas la fontotekston al plenumebla
programo.
Um einen in E geschriebenen Quelltext zu benutzen, benötigt man einen Compiler (er heisst 'e'), der den Quelltext in ein ausführbares Programm übersetzt.
Kaj tiel la vortoj funkcias:
Und so funktionieren die Wörter:
nombroj / Zahlen |
Ĉiu nombro estas transformata al unu bajto. (E kutime uzas la deksesciferan = heksadecimalan
nombrosistemon!) |
. |
Per punkto komencas kaj finas difino de nova vorto. La kompililo aldonas al sia fino ligadreson, kiu montras al la situo de la
ligadreso de la antaŭa vorto. La unua vorto en la vortaro (biblioteko) havas la ligadreson 0. Tiel ĉiuj vortoj estas katenigitaj kaj la kompililo povas traserĉi sian vortaron
(bibliotekon) kaj povas trovi ĉiujn 'konatajn' vortojn. |
(En la ekzemplo 61 62 63 estas ascii-kodo por vortonomo 'abc', 20 estas spacetosigno kaj C3 estas la maŝina instrukcio - reiru de subpogramo! Die generelle Struktur einer Wortdefinition ist Punkt-Wortname-Leerzeichen-Maschinencode-Punkt Im Beispiel sind 61 62 63 die Buchstabencodes für den Wortnamen 'abc', 20 ist ein Leerzeichen und C3 ist der Maschinenbefehl - Rückkehr vom Unterprogramm!)Per la vorto 'punkto' kaj la nombroj oni jam principe povas skribi cxiun ajn programon,
( |
Komentoj situas inter rondaj krampoj kaj estas ignorataj. Devas esti interspaco inter la (-signo kaj la komenco de komento! |
ekz. z.B.: ( Jen komento - hier ein Kommentar)
" |
Teksto inter citiloj estas kompilita kiel vico de bajtoj, sed ne la unua spaceto post la unua citilo! |
ekz. z.B.: " abc " -> 61 62 63 20
f |
f difinas subtekston. Tio estas fontoteksto kiu estas prilaborata, kiam oni alvokas la per f difinitan vorton. La spaceto post la vortonomo kaj la
punkto ne apartenas al la subteksto! |
?? |
Kiam ?? aperas en la subteksto, adreso estas prenata el la alvokanta teksto kaj poste daŭrigas la subteksto ĝis sia fino kaj tiam daŭrigas la alvokanta
teksto. |
loko |
'loko n' markigas lokon en la memoro. n estas indekso inter 0 kaj 7F . Lokoj servas kiel etikedoj. La kompililo ne generas kodon sed nur memoras la
numeron de memoro kiun la etikedo desegnas. |
adr |
'adr n' estas adreso kiu montras al la loko n. La kompililo generas vicon de bajtoj (en kazo de ekz. 32-bitaj komputiloj 4 bajtoj), kiu formas numeron
de la memorloko kun la sama indekso n. Ĉiu adreso kun indekso inter 0 kaj F montras al loko kun la sama indekso kiu aperas poste en la fontoteksto. Ĉiu adreso kun indekso inter 10
kaj 7F montras la la plej unua loko kun la sama indekso antaŭe en la memoro. Kiam paroj loko-adr estas formitaj oni povas uzi la saman indekson por formi aliaj loko-adr-paroj.
Tiamaniere eblas senfine produkti adr-loko-paroj. |